Grot nummer 3 is bijna in zijn geheel natuurlijk en uit het basalt gehouwen. Basalt is een “piedra viva”, een levend gesteente, en daardoor moeilijk om uit te hakken.

Links ligt de roddelplek, sorry, de gemeenschappelijke wasplaats van de families die hier leefden.

Gebruikmakend van de vochtigheid is er een tuin met varens, waarin achterin een afbeelding van de Maagd van de Carmen is verborgen; de laatste eigenares van deze grotten heette Carmen.

Deze beeldtenis  moet men niet verwarren met het Eerbiedwaardige Beeld van la Virgen de la Cuevita (de Maagd van het Grotje), de patrones van Artenara, die een paar honderd meter verderop, boven de Risco, in haar Kapel-grot op ons bezoek wacht.